W Niemczech to było. Koleżanka miała chłopaka z bardzo dzianej prawniczej rodziny, takich "ę", "ą", co to są na tym etapie, że zwracają uwagę, z kim się latorośl prowadza. Została zaproszona na zapoznawczą obiadokolację do ichniej willi jednorodzinnej. Denerwowało się dziewczę tak okrutnie, że zaraz po przyjściu potwornie zachciało się jej sisiu. Nie chcąc jednakowoż wyjść na grubiankę, walącą od progu pytaniem "gdzie jest kibel", zapytała grzecznie (acz podchwytliwie), gdzie mogłaby umyć ręce przed jedzeniem. Wskazano jej miejsce odosobnienia - ku jej przerażeniu była to taka poranna łązienka - tylko umywalki... Po krótkim namyśle stwierdziła, że nie ma wyjścia - wysika się do umywalki. Wspięła się na nią odpowiednio - i zgadnijcie, co się stało... Marmurowa umywalka ze złoconą baterią w drzazgach na podłodze... Zwiedzona rumorem rodzina zbiegła się, oczka w słup. Laska się tłumaczy, że jej się słabo zrobiło (czy cuś), oparła się, a umywalka nagle "brzdęk". że jej przykro, że odkupi i tak dalej... Przeszło. Państwo POtencjalni Teściowie przełknęli demolkę i z klasą przeszli do porządku dziennego. Ciąg dalszy kolacyjki upłynął bez zgrzytów, po kolacyjce kawa - w salonie, na kanapach. Laska - już spokojniejsza - przemieszcza się w stornę futrzanego narożnika, prowadzi grzeczną konwersację, siada i... zabija kota. Bo to nie był narożnik, tylko śpiący pers. Skręciła kark członkowi rodziny... Szybko przestali być ze sobą...